എഐ റിപ്പോർട്ടും ഒറ്റമൂലിയും: ഒരു നാടൻ പോരാട്ടം.

കഴിഞ്ഞ ദിവസം രാവിലെ പതിവുപോലെ ചായക്കടയിലെ ബെഞ്ചിലിരുന്ന് പത്രത്തിലെ രാഷ്രീയ കൊലപാതക വാർത്ത വായിച്ച് ചൂട് ചായ ഊതിക്കുടിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. അപ്പോഴാണ് സുഹൃത്ത് സുരേഷ് ഒരു പുതിയ വെണ്ടയ്ക്കാ വാർത്തയുമായി വരുന്നത്.

"എടാ മോനേ," അവൻ്റെ കണ്ണിൽ ഒരു തൃശൂർ പൂരത്തിൻ്റെ വെടിക്കെട്ടുണ്ടായിരുന്നു. "ഞാൻ ഇന്നലെ നെഞ്ചിലൊരു അസ്വസ്ഥതയ്ക്ക് ആശുപത്രിയിൽ പോയി. ഡോക്ടർ ഒരു എക്സ്-റേ എടുക്കാൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ തമാശ അതല്ല, എൻ്റെ റിപ്പോർട്ട് ആദ്യം നോക്കിയത് ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറാ!"

കേട്ടപാതി എൻ്റെ തൊണ്ടയിൽ പഴംപൊരിയുടെ കഷ്ണം കുടുങ്ങി. കമ്പ്യൂട്ടറോ? ഒരു നിമിഷം ഞാൻ കണ്ണടച്ച് ചിന്തിച്ചു. വെള്ളക്കോട്ടൊക്കെ ഇട്ട് ഒരു റോബോട്ട് കസേരയിലിരുന്ന് പറയുന്നത്: "ശ്വാസകോശത്തിൽ ചെറിയൊരു ബ്ലോക്കുണ്ട്. പേടിക്കാൻ മാത്രം ഒന്നുമില്ല. തൽക്കാലം രണ്ട് പാരസെറ്റമോളും, പിന്നെ അടുത്ത ഹർത്താലിന് നല്ലപോലെ ഒന്ന് വിശ്രമിച്ചാലും മതി. സംഗതി ക്ലിയറാകും." സുരേഷിൻ്റെ കഥ കേട്ട് ചായക്കടയിൽ ഒരു കൂട്ടച്ചിരി മുഴങ്ങി. എന്നാൽ സംഗതി തമാശയല്ല. ഈ പറയുന്ന 'എഐ' എന്ന ഓമനപ്പേരുള്ള സാധനം ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ സർക്കാർ ആശുപത്രികളിൽ വരെ എത്തിയിരിക്കുന്നു.

അപ്പോൾ, ഇനി കമ്പ്യൂട്ടറാണോ നമ്മുടെ വിധി നിർണ്ണയിക്കുന്നത്?

സത്യം പറയാമല്ലോ, ഇത് കേൾക്കുമ്പോൾ ഒരു വല്ലായ്മയുണ്ട്. നമുക്ക് ശീലം നമ്മുടെ കുടുംബ ഡോക്ടർമാരെയാണ്. പണ്ട് മാങ്ങ മോഷ്ടിക്കാൻ പോയപ്പോൾ മതിലിൽ നിന്ന് വീണ കഥ മുതൽ, പ്രഷറിൻ്റെ ഗുളിക കഴിക്കാതെ ഷുഗറിൻ്റെ ഗുളിക മാറി കഴിച്ചതു വരെ അറിയുന്ന ഡോക്ടർമാർ. പക്ഷെ ഈ പുതിയ എഐ വിരുതൻ അത്ര മോശക്കാരനല്ലെന്നാണ് കേൾക്കുന്നത്.

'നയനാമൃതം 2.0' എന്ന പേരിൽ സർക്കാർ തന്നെ ഒരു പദ്ധതി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പ്രാഥമികാരോഗ്യ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പോയാൽ, കണ്ണിൻ്റെ ഗുരുതരമായ അസുഖങ്ങൾ ഈ എഐ തുടക്കത്തിലേ കണ്ടുപിടിക്കും. കാത്തിരിപ്പ് സമയം കുറയുമെന്നതാണ് പ്രധാന ഗുണം. ഡോക്ടറെ കാണാൻ മൂന്ന് മണിക്കൂർ ക്യൂ നിൽക്കുന്ന സമയം കൊണ്ട്, വേണമെങ്കിൽ ബിവറേജിൽ പോയി ഒരു ഫുൾ വാങ്ങി തിരിച്ചു വരാം. അത്ര വേഗത്തിലായിരിക്കും കാര്യങ്ങൾ!

ഗുണമുണ്ട്, ദോഷമുണ്ട്, പിന്നെ 'അയ്യോ' എന്നും പറയാം!

ഏതൊരു പുതിയ കാര്യം വന്നാലും അതിലെ ചതിക്കുഴി കണ്ടുപിടിക്കുന്നതാണല്ലോ നമ്മുടെ പ്രധാന ഹോബി. ഒരു വശത്ത്, കാര്യങ്ങൾ വേഗത്തിലാകുന്നു, കൃത്യത കൂടുന്നു. മനുഷ്യനെപ്പോലെ ക്ഷീണമോ, മടുപ്പോ, ഉച്ചയൂണിൻ്റെ ആലസ്യമോ ഇല്ലാതെ ആയിരക്കണക്കിന് റിപ്പോർട്ടുകൾ ഈ യന്ത്രം പരിശോധിക്കും. ഗൾഫിൽ നിന്ന് മടങ്ങി വന്നവരുടെയും, ജീവിതശൈലീ രോഗങ്ങൾ കൊണ്ട് പൊറുതിമുട്ടിയവരുടെയും നാട്ടിൽ ഇതൊരു വലിയ സഹായം തന്നെയാണ്.

പക്ഷെ, കാര്യത്തിന് ഒരു മറുവശമുണ്ട്. എൻ്റെ പ്രധാന പേടി, നമ്മുടെ വിവരങ്ങളുടെ സുരക്ഷയാണ്. എൻ്റെ കൊളസ്ട്രോളിൻ്റെ കണക്ക്, അമേരിക്കയിലെ ഏതോ സെർവറിൽ ഇരിക്കുന്നത് ഓർക്കാൻ പോലും വയ്യ. ഇനിയിപ്പോ ഈ എഐ സോഫ്റ്റ്‌വെയർ ഉണ്ടാക്കിയ കമ്പനിയിലാണ് അയൽവക്കത്തെ ഷാജി ചേട്ടൻ്റെ അളിയൻ ജോലി ചെയ്യുന്നതെങ്കിലോ? പിറ്റേ ദിവസം മുതൽ 'മോൻ വറുത്തതും പൊരിച്ചതും കുറയ്ക്കണം' എന്ന ഉപദേശവുമായി ഒരു വാട്സ്ആപ്പ് ഗ്രൂപ്പ് തന്നെ തുടങ്ങിയെന്നിരിക്കും. അയ്യോ, ആലോചിക്കാൻ വയ്യ!

അതുപോലെ, എഐ എന്ത് രോഗം കണ്ടുപിടിച്ചാലും, നമ്മുടെ വാസു അമ്മാവൻ്റെ ഒരൊറ്റമൂലി പ്രയോഗിക്കാതെ ഒരു സമാധാനവുമുണ്ടാകില്ല. "ഇതൊക്കെ വെറും ഗ്യാസ്, എൻ്റെ ദുബായിലുള്ള മോൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതാ" എന്ന ഡയലോഗിന് മുന്നിൽ ഏത് എഐ റിപ്പോർട്ടാണ് പിടിച്ചു നിൽക്കുക?

ഒരു യന്ത്രത്തിന് 'മനുഷ്യപ്പറ്റ്' തരാനാകുമോ?

ഇവിടെയാണ് ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യം വരുന്നത്. ആ 'മനുഷ്യപ്പറ്റ്'. നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ചികിത്സയെന്നാൽ മരുന്ന് കുറിച്ച് കൊടുക്കൽ മാത്രമല്ല. അത് ഡോക്ടർ രോഗിയോട് സംസാരിക്കുന്നതിലാണ്. നമ്മുടെ തോളിൽ തട്ടി, "മോളുടെ അഡ്മിഷൻ ശരിയായോ? വീടിൻ്റെ ലോണിൻ്റെ കാര്യം എന്തായി?" എന്നൊക്കെ ചോദിച്ച്, നമ്മുടെ പകുതി ടെൻഷൻ കുറച്ച ശേഷമാണ് അവർ സ്റ്റെതസ്കോപ്പ് എടുക്കുന്നത് തന്നെ. ആ ഒരു ആശ്വാസവാക്കിനാണ് പകുതി അസുഖവും കുറയുന്നത്.

ഒരു അൽഗോരിതത്തിന് അതിന് കഴിയുമോ? ഒരു പനിയുള്ള കുട്ടിയുടെ അമ്മയുടെ നെഞ്ചിലെ തീ അണയ്ക്കാൻ ഒരു മെഷീന് സാധിക്കുമോ? "പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല, ഇത് ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം" എന്നൊരുറപ്പ് തരാൻ ഒരു കമ്പ്യൂട്ടറിന് കഴിയുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. ഒരു ഡോക്ടറുടെ ജോലി രോഗത്തെ ചികിത്സിക്കൽ മാത്രമല്ല, രോഗിയെ കേൾക്കൽ കൂടിയാണ്.

അതുകൊണ്ട്, എഐ ആശുപത്രികളിൽ വരുന്നത് നല്ല കാര്യമാണ്. അത് ഡോക്ടർമാരുടെ ഭാരം കുറയ്ക്കട്ടെ. ക്ഷീണിച്ച കണ്ണുകൾ കാണാതെ പോകുന്ന രോഗങ്ങൾ അത് കണ്ടുപിടിക്കട്ടെ. പക്ഷേ, ആത്യന്തികമായി ചികിത്സ മനുഷ്യൻ്റെ കയ്യിൽ തന്നെയിരിക്കണം.

കാരണം, ഒരു ഡോക്ടർ തരുന്ന മരുന്നിനെക്കാൾ നമുക്ക് വിശ്വാസം, തൊട്ടപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ ചേട്ടൻ "ഇതൊന്നും കഴിക്കണ്ട, ഞാൻ പറയുന്ന ഈ ഒറ്റമൂലി മതി" എന്ന് പറയുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു ധൈര്യമുണ്ട്. അത് തരാൻ ലോകത്തിലെ ഏത് വലിയ എഐക്ക് സാധിക്കും?